W niedzielę stała się rzecz niesłychana. Łódzkie środowisko bikerów samo zorganizowało i tłumnie przybyło na nieformalny maraton po Wzniesieniach Łódzkich. "Kopem", który zmobilizował wszystkich było odwołanie maratonu z cyklu Mazovia Tour na tej samej trasie. Po chwili wściekłości zapada decyzja - jedziemy. Oddolna inicjatywa nabiera rozpędu. Jest fundator nagrody głównej, są chętni do oznakowania trasy i przygotowania numerów. Pojawia się informacja w prasie. Ci co nie mogli brać udziału w przygotowaniach gremialnie poparli pomysł zapisując się na listę startową. Rangę imprezy podniosło udział w niej Cezarego Zamany.

Po starcie ruszam gdzies z przodu zwartej 100 osobowej grupy. Zgodnie z umowa jeszcze nie ścigamy się. Tak dojeżdżamy do ul. Wycieczkowej i Okólnej. Tu już zaczyna się na poważnie. Długi, niepozorny podjazd - wąsko. Z trudnością dotrzymuję kroku jadących obok mnie zawodników. Dużo lepiej jest już na najpoważniejszym podjezdzie na trasie maratonu. Powoli stawka rozrywa się. Gdy wypadamy z łagiewnickiego lasu nie ma już zwartej grupy. Gdzieś z przodu zniknęli najlepsi, gdzieś z tyłu pozostali najsłabsi. Jedziemy pojedynczo. Tak już pozostanie do końca maratonu. Niewielkie roszady. Kogoś dochodzę, ktoś mnie mija. Na innym bardziej odpowiednim dla mnie odcinku znów mijam tych którzy mnie wyprzedzili. 50 km cieżkiej dla mnie trasy. Staram się zachować rozwagę, by sił wystarczyło do samego końca.

zdjęcia ze strony cyklomaniak.pl