Kościół wzniesiono w 1763 r. z fundacji Adama Lasockiego stolnika sochaczewskiego.
Podczas remontu w 1845 r. dostawiono kruchtę od wschodu.
W 1917 r. kościół podniesiono na cementowy fundament.
Odnowiony ok. 1945 r. oraz z przerwami w latach 1995-2004.
Świątynia jest konstrukcji zrębowej, oszalowana pionowymi deskami.
Nie orientowana, zbudowana na planie krzyża z drewna modrzewiowego.
Od wschodu znajduje się kruchta przykryta dachem trzyspadowym.
Budynek zwrócony jest prezbiterium na zachód, z transeptem zamkniętym ścianami prostymi,
z prezbiterium węższym od korpusu. Ramiona transeptu są otwarte z arkadami po obu stronach.
Wiązania dachowe są drewniane, storczykowe. Dach nad nawami jest dwuspadowy.
Prezbiterium ma zadaszone oddzielone dachem dwuspadowym, zamkniętym od zachodu trójbocznie.
Transept przykryty jest dachem czterospadowym, przecinającym się z wyższym, dwuspadowym dachem nawy.
Na skrzyżowaniu kalenic dachów nawy i transeptu znajduje się wysoka,
ozdobna wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem zwieńczonym krzyżem.
Wnętrze kościoła jest trzynawowe z dwoma parami słupów na linii prezbiterium, przykryte płaskim drewnianym stropem.
W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem na prawym ręku.
Ołtarze boczne poświęcone są św. Annie Samotrzeciej i Chrystusowi Ukrzyżowanemu.
Wystrój wnętrza pochodzi z XVIII w., na uwagę zasługuje gotycka kamienna chrzcielnica z 1538 r. oraz rokokowa ambona z XVIII w.
Przy kościele stoi jednokondygnacyjna, drewniana dzwonnica zbudowana w drugiej połowie XVIII w.
Dzwonnicę remontowano w 1949 r. Jest konstrukcji słupowo-ryglowej, oszalowanej pionowymi deskami z olistwowaniem.
Dach jest krokwiowy, kryty gontem. Założona została na planie kwadratu o boku 5 m. W górnej części każdej ściany
mieszczą się po dwa poziome, owalne otwory dzwonowe. Dach jest namiotowy, wsparty na kroksztynach.