Kościół z 1746 r., umiejscowiony jest w południowowschodniej części miasta, w dzielnicy Białobrzegi.
Znajduje się na działce mieszczącej dawny cmentarz przykościelny otoczony murowanym ogrodzeniem,
w którym umieszczono dzwonnicę z 1902 r. Murowana zakrystia starsza, pochodzi z XVII w.
W pierwszej poł. XIX w. dobudowano murowaną kruchtę. Restaurowany w 1883 r. i w latach 2014-18.
Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej. Nie orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego.
Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte prostokątnie z murowaną zakrystią na osi. Kruchty od frontu i z boku nawy.
Dach dwukalenicowy, kryty gontem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną blaszanym hełmem z latarnią.
Wszystkie drewniane partie elewacyjne pokryte są współczesnym szalunkiem z listwami.
Wieńczą je profilowane gzymsy, zaś nad nimi znajdują się okapy dachu.
W elewacjach wschodniej i zachodniej znajdują się dwa okna w nawie oraz dwa w prezbiterium.
Otwory okienne są prostokątne, w części środkowej zwieńczenia zastosowano kształt łuku odcinkowego.
Zakrystia ma narożniki zaakcentowane boniami, od strony wschodniej umieszczono otwór wejściowy,
od północy niewielkie okienko. W elewacji zachodniej, bryła drewnianej kruchty umiejscowiona została
w przestrzeni ściany, między dwoma oknami nawy. W znajdującej się od południa kruchcie murowanej,
otwory drzwiowe umieszczono w ścianach bocznych, a w ścianie południowej znajduje się płytka wnęka.
Wewnątrz kościoła stropy płaskie z fasetami. Chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach, z prospektem organowym z 1873 r.
Belka tęczowa z krucyfiksem i ludowymi rzeźbami MB i Świętego Jana. Ołtarz główny i dwa boczne barokowe z XVIII w.
Ambona barokowa z poł. XVIII w. Chrzcielnica kamienna z drewnianą pokrywą z XVIII w. Kropielnica gotycka z piaskowca.