Obecny, drewniany kościół został wzniesiony w 1841 roku na miejscu wcześniejszej świątyni.
Budowlę (na planie prostokąta) przykryto dachem dwuspadowym zwieńczonym wieżyczką na sygnaturkę.
Strop kościoła jest płaski.
Barokowy ołtarz główny z rzeźbami św. św. Piotra i Pawła, Katarzyny i Kazimierza, Barbary i Floriana
pochodzi z końca XVII wieku. Centrum ołtarza stanowi obraz Wniebowzięcia NMP (z 1680 r.) w sukience drewnianej.
Jeszcze w połowie XIX wieku obraz ten czczono jako cudowny.
Oprócz ołtarza głównego, w kościele warto zwrócić uwagę na dwa ołtarze boczne.
W jednym z nich, z połowy XVII wieku, umieszczono obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem,
a w zwieńczeniu obraz Ukrzyżowania Jezusa oraz rzeźby św. Łukasza i św. Jana Ewangelisty.
W drugim ołtarzu barokowym znajdują się obrazy św. Wawrzyńca i Matki Boskiej oraz rzeźby
św. Jana Chrzciciela, św. Antoniego i Aniołów.
Spośród innych elementów wyposażenia świątyni wymienić można m.in.: ambonę barokową z rzeźbami Chrystusa i Ewangelistów,
chrzcielnicę i tabernakulum z okresu baroku, żyrandol kryształowy z początku XIX wieku. Wyposażenie kościoła stanowią ponadto:
obraz Koronacji NMP z XVII wieku w barokowej ramie i drugi - Zmartwychwstania Pana Jezusa z XVIII wieku, portret trumienny - XVII wiek,
pięć blach herbowych z monogramami Sulima, Jastrzębiec i Radwan oraz rzeźby - grupa Pasji z XVII wieku, Chrystus Zmartwychwstały,
św. Michał i św. Franciszek - XVII wiek, płaskorzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z XVII wieku i krucyfiks.
