Kościół drewniany, jednonawowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany, wystawiony w końcu XVI w.
Na przestrzeni lat kilkukrotnie odnawiany, m.in. w 1876 r., kiedy to na remont zrzucili się parafianie.
W 1903 roku przy głównym wejściu do kościoła dobudowano kruchtę, wydłużono zakrystię.
W 1939 roku między kaplicę a kościół spadła bomba, ale szczęśliwym zbiegiem okoliczności nie rozerwała się.
Niemcy zamienili kościół na magazyn zbożowy. Zabrali też dzwony.
Po wybuchu powstania warszawskiego świątynię ponownie przemianowano, tym razem na wojskowe koszary.
Nawa prostokątna z nieco węższym prezbiterium. Dach czterospadowy, położony na więźbie typu storczykowego,
należącej do najbardziej skomplikowanych konstrukcji nośnych. Poszycie w większości kryte gontem,
Elementem, który wyróżnia kościół w Modlnej od innych znajdujących się w najbliższej okolicy jest
sześcioboczna sygnaturka wieńcząca dach świątyni. Zakończona jest baniastym hełmem, z którego wyrasta krzyż.
W roku 1586 dobudowano murowaną kaplicę w stylu gotyckim, a jej fundatorem był Mateusz Warszycki, kasztelan łęczycki.
Wewnątrz kaplicy kamienny nagrobek, przedstawiający zmarłego ojca fundatora w renesansowej zbroi.
Wnętrze całego kościoła posiada strop płaski z licznymi malowidłami.
Wśród wyposażenia na uwagę zasługuje barokowy ołtarz główny,
skrywający wśród ażurowych wnęk XVII-wieczne rzeźby św. Stanisława i św. Wojciecha.
Między figurami króluje XVIII wieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w sukience,
nazywany przez mieszkańców Matką Boską Modlińską
Po wojnie dokonano w kościele wielu koniecznych napraw.
W ramach rewitalizacji w roku 2010 wymieniono dach kościoła.
Dwa lata później przeprowadzono wymianę zewnętrznego poszycia i konserwację wnętrza.
Zadbano również o plac wokół kościoła.