Kościół z 1685 r. został zbudowany z fundacji Ksawerego Magnuszewskiego.
Świątynia była remontowana w 1886 r.
Drewniany kościół w Imielnie jest jednonawowy, o konstrukcji zrębowej, orientowany.
Jego prezbiterium jest mniejsze od nawy i trójbocznie zakryte z boczną zakrystią.
Od frontu i z boku nawy znajdują się kruchty.
Dach jest dwukalenicowy, kryty blachą z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę,
którą wieńczy cebulasty hełm z latarnią i kutym żelaznym krzyżem.
Stropy wewnątrz świątyni są płaskie. Chór jest wsparty na dwóch słupach.
Znajdują się na nim organy zbudowane przez Jana Pacho.
Ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica, żyrandol i krucyfiks
reprezentują styl barokowy i późnobarokowy, i pochodzą z XVIII w.
Dzwonnica drewniana, konstrukcji słupowej z XVII w.
Zbudowana na planie ośmioboku, kryta blaszanym dachem namiotowym.