Kościół został wystawiony w latach 1710-1711 przez starostę łęczyckiego Stefana Szołdreckiego, dziedzica wsi.
Ma nietypowe dla regionu rozwiązania przestrzenne: jest szczególnym przypadkiem drewnianej budowli sakralnej
składającej się z ośmiobocznego, regularnego prezbiterium i późniejszej od niego, kwadratowej nawy,
nakrytych wspólnym, wielopołaciowym dachem.
Budowla ta jest konstrukcji zrębowej z wydatnymi ostatkami.
Nawa została zbudowana na planie kwadratu, z kolei prezbiterium na planie ośmioboku,
która niegdyś była osobną budowlą - rotundową kaplicą. Kruchtę zastąpiono podcieniem,
nad którym na czterech słupach i dwóch rysiach umieszczono chór muzyczny.
Osobliwością kościoła w Budzynku są wystające na narożach ułożone na zrąb nierówne belki.
Dach trójspadowy kryty gontem z okapem i wieżyczką na sygnaturkę nad nawą główną.
Na północny-zachód od frontu kościoła w odległości kilku metrów od niego
stoi murowana dzwonnica powstała w okresie po II wojnie światowej,
Do kościoła dobudowana jest drewniana zakrystia i kaplica.
Wyposażenie wnętrza w stylu baroku i rokoka.