Kościół z 2 poł. XVIII w. został zbudowany z fundacji sędziego łowickiego Franciszka Wilkanowskiego.
Kościół przebudowano w 1938 roku powiększając zachrystię, dobudowując kruchtę i likwidując dwie boczne kapliczki.
Odnowiony w latach 1945-46. W 1983 r. wymieniono szalunek.
Ten wczesnobarokowy zabytek charakteryzuje się zrębową konstrukcją, jest trójnawowy,
kryty gontem z węższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie i zwróconym na północ.
Ten pięknie zadbany kościół przyciąga nie tylko wiernych, ale i licznych letników oraz przejezdnych.
Już z daleka widać ciemne tło fasady, a nasz wzrok kieruje się ku obliczu
Chrystusa zawieszonego na krzyżu koloru kości słoniowej.
Niewiele jest kościołów, w których Chrystus nie czeka na wiernych w świątyni
lecz wychodzi ku nim na zewnątrz, a Jego ręce, choć przybite do krzyża, zdają się przywoływać do siebie.
Z tyłu budynku znajduje się mogiła trzech nieznanych powstańców z 1863 roku
oraz tablica pamiątkowa odsłonięta 11. listopada 1928 roku.
Wnętrze podzielone słupem na trzy nawy.
Nawa główna i prezbiterium w kształcie kolebki.
Ołtarze z połowy XVII wieku nadają całemu wnętrzu niepowtarzalny klimat i stanowią o jego wyjątkowości.
Główny przedstawia św. biskupów Wojciecha i Stanisława.
W zwieńczeniu rzeźbiona głowa Chrystusa podającego klucze św. Piotrowi a księgę św. Pawłowi.
Znajduje się tam także obraz Przemienienia Chrystusa z tego samego okresu.
Na obramowaniach widoczny herb rodziny Warszyckich Abdank.
Ołtarz boczny Matki Bożej przedstawia obraz św. Józefa z Dzieciątkiem,
figurkę św. Jerzego zabijającego smoka i obraz Matki Bożej Niepokalanej.
Usytuowany po prawej stronie drugi ołtarz boczny zdobi scena uwolnienia św. Piotra z więzienia.
W górnej części wyobrażenie walki Michała Archanioła z szatanem.
W kościele znajdują się stare organy.
Dzwony ufundowano po II wojnie światowej.