Malowniczo położony na lekkim wzniesieniu drewniany kościół, powstał w latach 1755-56
z fundacji bpa włocławskiego Antoniego Sebastiana Dembowskiego.
Wybudowano go na miejscu strawionej przez pożar świątyni z 1430 roku, po której zostały jedynie murowana zakrystia i skarbiec.
Te XV-wieczne, zabytkowe elementy zostały umieszczone w bezpośrednim sąsiedztwie nowego prezbiterium,
gdzie znajduje się ołtarz główny z obrazem Matki Boskiej Różańcowej z XVII w.
Modrzewiowa świątynia ma konstrukcję zrębową i jest orientowana, co w architekturze sakralnej oznacza
zwrócenie części prezbiterialnej, mieszczącej ołtarz główny, ku wschodowi - w stronę,
z której ma nadejść Jezus Chrystus podczas drugiego przyjścia - paruzji.
W kościele znajdują się dwa przepiękne ołtarze boczne z cennymi obrazami i niezwykłymi rzeźbami aniołów,
zachwycająca rokokowa ambona z figurą Jezusa Chrystusa "Gorejące Serce" oraz barokowa chrzcielnica z XVIII w.
Prezbiterium od głównej nawy kościoła oddziela drewniana, poprzeczna belka tęczowa z grupą rzeźb ukrzyżowania,
natomiast sufit zdobi piękne malowidło przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem Jezus na rękach oraz kryształowy żyrandol z II poł. XIX w.
Nad kruchtą główną znajduje się wsparty na dwóch słupach chór muzyczny,
gdzie można podziwiać rokokowe organy pochodzące z drugiej połowy XVIII wieku,
które wypełniają kaplicę swoim niesamowitym brzmieniem podczas każdego nabożeństwa.
Plac wokół kościoła może zachwycić bogactwem elementów i piękną, wiekową zielenią.
Do najcenniejszych przykościelnych zabytków należy czworoboczna, drewniana,
kryta dachem namiotowym dzwonnica z XVIII w.