Kościół zbudowano w 1666 r. z datków mieszczan łaskich, bez dokumentu erekcyjnego.
Budową zarządzał ks. Maciej Szklarski, kanonik łaski.
Od 1811 r. w kościółku odprawiano nabożeństwa ewangelickie,
ale od 1950 r. były w nim odprawiane zarówno nabożeństwa katolickie, jak i ewangelickie.
Obecnie jest to katolicki kościół garnizonowy.
Kościół jest wzniesiony z bali modrzewiowych.
Ma prezbiterium zwrócone na zachód, jest trójnawowy, konstrukcji zrębowej (wieńcowej),
oszalowany, z kruchtą pod chórem muzycznym. Część zachodnia kaplicy południowej tworzy zakrystię.
Dachy kryte gontem, z szerokim okapem. Nad wejściem znajduje się wieżyczka na sygnaturkę.
Świątynia wewnątrz ma płaskie stropy, a na belce tęczowej datę 1666.
Osobliwością budowli jest ozdobienie ołtarza, ambony i chrzcielnicy muszelkami.
Od początku lat 80. XX w. kościół nie był użytkowany z uwagi na pogłębiający się zły stan techniczny.
Zniszczenie konstrukcji oszacowano na 75%. Do 1997 dokonano kapitalnego remontu kościoła,
począwszy od wymiany fundamentów, aż do konserwacji więźby dachowej.
Pierwsza msza po remoncie odprawiona została 23 sierpnia 1995 r.